Çevrenizde bu taleple karnesini almış çocuk varsa onu hayata ve kendine karşı duyduğu bu sorumluluk duygusu nedeniyle tebrik etmenizi rica ediyorum. Tüketici bir toplum olduk, çocuklarımız ise sadece almayı ve istemeyi bilir oldular. Eskiden iyi durumdaki memur aileleri aman efendim bilmemkimlerin çocuğu neden o yaşta çalışıyor derlerdi. Çalışabilmek zordu. Benim başıma bile gelmişti. Lise çağlarımda çalışmak istediğimde yapabileceğim işler de kısıtlı olduğu için ebeveynlerim değil ama bazı yakın akrabalarımız itiraz etmişlerdi. Annemler de hemen hazırlarmış ki suya düşmüştü çalışma isteğim. Halbuki hayatı daha o noktada tanımaya başlasaydım, üniversite bitip de uzman olduğum alanda çalışırken sadece kendi işime konsantre olur insanları tanımak için debelenmezdim... Hoş insanları tanıyabilmek de ayrı bir meziyet ya o konuya şimdi girmeyeyim konuyu dağıtmayayım.
Şimdi etrafıma bakıyorum genelde yaz aylarında veliler çocuklarına yaz okulları araştırıyorlar. Birsürü paralar veriliyor, çocuklar sersefil o yaz okulu denen karmaşada telef oluyorlar. Ama çocuğum çalışmak istiyor ya da biz onun kısa bir süre de olsa çalışmasını, hayatı tanımasını istiyoruz dediğimizde tuhaf karşılanıyor. Bu da insanı çelişkiye düşürüyor. Ah yine geldik takıldık toplum ile benliğimiz arasındaki balans konusuna. İstiyoruz ki çocuğumuz hayatı tanıyarak büyüsün. Ama bir yandan da kış aylarının yoğun temposundan sonra dinlensin. Öte yandan çevremiz de aman dinlensin çocuk derken, çalışsın tabi yaa diyenler de olmuyor değil ... tam biz ne yapsak derkeeeen, bir bakıyoruz ki bizim küçük hanım tatil moduna girip gevşeyivermiş...
Ne dersiniz??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder